ey kapılar kapanın!
kapanın, cereyan olsun istemiyorum, inan, yorgunum...
olasılıklara ve olasılıksızlara eş mesafede durduğum her an acı çekiyorum.
sebepsiz yere gözlerim doluyor. gözyaşlarım akmıyor ama daha da can yakıyor.
"senin hala umudun var"
yankılanıyor kafamda...
ne ağır bir cümle. anlayamamış beni...
sonra kapılar kapanıyor, kapanıyor ki hissizleşeyim.
